شاعران جوان انجمن ادبی صبا. تربت جام

مرگ رنگ
                        رنگی کنار شب
                                 بی حرف مرده است.
             مرغی سیاه آمد از راه ‌های دور
                           می‌خواند از بلندی بام شب شکست.
                  سرمست فتح آمده از راه
                                              این مرغ غم پرست.

                         در این شکست رنگ
                                  از هم گسسته رشته ی هر آهنگ.
                                           تنها صدای مرغک بی باک
                                                            گوش سکوت ساده می‌آراید
                                                                                    با گوشوار پژواک.

                  مرغ سیاه آمد از راه‌ های دور
                           بنشسته روی بام بلند شب شکست
                                چون سنگ ، بی تکان.
                                               لغزانده چشم را
                                               بر شکل‌ های درهم پندارش.
            خوابی شگفت می‌دهد آزارش:
                              گل‌های رنگ سرزده از خاک شب.
             در جاده ‌های عطر
                          پای نسیم مانده ز رفتار.
                             هر دم پی فریبی ، این مرغ غم پرست
                                         نقشی کشد به یاری منقار.

            بندی گسسته است.
           خوابی شکسته است.

                                      رؤیای سرزمین
                                     افسانه شکفتن گل‌های رنگ را
                                                      از یاد برده است.
            بی حرف باید از خم این ره عبور کرد:
                                                رنگی کنار این شب بی مرز مرده است.