شاعران جوان انجمن ادبی صبا. تربت جام

به نام او

وقتی برای همیشه تو را باورم نبود زندان را تجربه می کرم در سن دوری از تو و این روزهای دردآفرین  دیگر به خاطر آوردنش هم ابروهایم را به جان هم می اندازد و متاسف تر از لبهای کویر خودم را می بارم که چرا زود  بزرگ نشدم ...

و این روز ها که قرار است قد بکشم دست های معترفم را راهی چشمان منتظر آسمان کردم که ببینند اگر چه خط خطی است و نا مفهوم اما زیر سطر های ناخوانای نگاهم اعترافی زلال خو کرده است تا باور دستان غزلم را نظاره باشی...

حرف آخر...

هنوز تا سحری ماندگار شبگردم                و روز و شب پی صبحی دچار می گردم

خدا کند ببری از دلم توهم را                     خدا کند سحری تا دلم تبسم را....

بخار می زند آه از نگاه آیینه                     و هفته کال تر از عصر های آدینه

چقدر فاصله هی اتفاق می افتد              به خشک شاخه ی دستم کلاغ می افتد

سحر.سحر غم فردا عجیب می بارد           و من تمام خودش را نجیب می بارد...

....                            .....                                .....                         .....

 و عصر ساعت 2 تا حدود تنهایی           خدا کند که همین روز ها شهید شوم...

              ....                .....                 .....                  ......