شاعران جوان انجمن ادبی صبا. تربت جام

نماز عشق می خوانم

برای دوری از خود

دو رکعت نیتم این است

شوم یکباره مست تو

سحر گاه است و مهتاب

نمی خواهد شود بیدار

به پشت در کنون گشته

غریق لحظه دیدار

سر سجاده بنشسته

گنه کاری ندیمانه

به چشم رحمتت دلخوش

ز غمزه گشته بیگانه

تو که بر من نظر داری

سحرگاهی به من بنگر

غمم را از دلم برکن

سکوتت را دگر بشکن ...

در این دیار تماشا ، کجا بیابمت

در این شمار خطاها ، کجا بیابمت

 

نگه به درون می کنم ، بسی هیاهویی

در ازدحام صداها ، کجا بیابمت

 

سکوت نگاهم در آستان حقیقت

میان آه و تمنا ، کجا بیابمت

 

در این سیاهی شب ، قدوم عطر دعا

در آسمان رها ، کجا بیابمت

 

من از سلاله ابرم ، من از دیار وفا

طنین عشق و صفا ، کجا بیابمت

 

تو نیک می دانی سحر چه نزدیک است

در این شب یلدا ، کجا بیابمت

 

سخن گشوده ام به التماس و دعا

تو ای گشایش درها ، کجا بیابمت

 

دلم گرفته از این شهر بی فریاد

کجاست فرهاد که پا کند بیداد

کجاست لیلی که بشکند جامی

کجاست مجنون که پا بکوبد شاد

کجاست آرش که افکند تیرش

کجاست خسرو که غم کند آزاد

در این میانه آشوب و بلواها

کجاست مردی که بشکند بیداد

کجاست آن دل که سخت می سوزد

ز دست دیده خونبار عاشقی در باد

دلم گرفته از این شهر بی فریاد

کجاست فرهاد که پا کند بیداد ...

سمانه امینی