و من چقدر ساده ام !!
قطار می رود !
تو می روی !
تمام ایستگاه می رود !
و من چقدر ساده ام ،
که سالهای سال
در انتظار تو ...
کنار این قطار رفته ایستاده ام،
و همچنان
به نر ده های ایستگاهٍ رفته
تکیه داده ام !!
یکی از بهترین های مرحوم « قیصر امین پور »
نقاشی ام را می نویسم !!
لابه لای آبی حضور نگاهی
سرخ می کشم ؛
وقتی نقاشی ام را می نویسم
یک لحظه روی پل را ، نقش می زنم
تا سبزی ریشه دار حرفی
که رنگارنگ حضور بی رنگ چهره اش را
پاشیده پاشیده
رنگین کمان می بندد .
« فروغ صبا »
دلم از پا افتاده ......
دلم می گیرد
اخمت را کمرنگ باش !
شبی هم نیست .
هنوز سیاه پوش
کسی برایم سفید ؟
نه !
در جمعی سراسر ...
صبوری می کشم
و ساکت را رعایت
شکستگی ام را مرهمی
شاید ...
نیم نگاه خلاصه می شوم
حتی ...
اینجا شبی نیست
اخمت همچنان
بی پروا چشمانم را نثارش .....
فروغ صبا
تا اشک های شمع ...........
شام غریبانی بود
مثل همین شب ها که سوختم
و خاکسترم را بادهای شام غریبان بر باد داد ....
از قاصدک بخوانید :
پشت این ثانیه ها کوه به هم می ریزد
دخترت قافله را باز به هم می ریزد
امشب انگار کناری که خرابه است ، ببین
ماه ، در سایه ی خورشید به هم می ریزد ...
اتفاق آخر ...... !
خدای همیشه احساس ؛
خدایی کن !!
با نام تو بندگی می کنم .
میان اشک های زلالم ،
تو را می بینم .
پس ؛
کارگردانم باش ،
بگذار اتفاقی بازیگرت باشم .
زینت جهانگیری « ز . ترنم »
گریه ات را بگیر . خنده ات را نه ..... .
یک روز تو را به آب ها گرییدم .
روز دگر از گریه ی خود نوشیدم .
آن گریه و این نوش چه واویلایی ؟!
اما چه کنم که بی ثمر خشکیدم !!!
سمیه میرزا جامی « شاعر احساس های ناب »
این نقد را کجا .....؟ ..... باید .....
دهان بد بوی کوچه که باز می شود ؛
تفاله های غیرت یک مرد ،
در لابه لای دندان های کرم خورده اش ،
مسمومت می کند . !
دخترک تا غروب هر شب
تارهای تنهائی اش را بر پود قالی می نوازد ،
سرخ
و هر بامداد
زندگی را مشق می کند ،
خاکستری
چه دستان زمختی دارد
دخترکی که بابا را نمی تواند بنویسد ...
و فردا ....
تقدیم به « ا . ک » و همه فرزندان اعتیاد
محسن حیدری از پیشکسوتان انجمن ادبی صبا
بینخودمانبماند....... باشه !!!
در خوابی خاکستری
دنبال جنازه ای رفتم ؛
دردی روییده در تنم
دردی شبیه پریشانی یک کولی
به کدامین دور می برند ؟
جنازه ی بی دل باران را
در غیاب غروب ،
حکایت غم ؟
چه سکوت یخ زده ای
و جنازه ی من
غریب افتاد .
سودابه افسر بهادری «س . بارون »
کودکانه های شیرین ترین خسرو ................
دوباره ابر تیره
دلم داره می گیره
ببین این آسمونو
چه جور داره می میره
دل داره می گه دوباره
ببین این ابر تیره
آسمونو پوشونده
برو جلو مثل مرد
بزن تو گوش این ابر
بگو ای ابر تیره
دلم داره می گیره
سری ببار عین باد
برو کنار با این باد
که دل بشه خیلی شاد
غصه بره زود از یاد
خسرو افسر بهادری ، کوچکترین عضو انجمن ادبی صبا که 12 سالشه .
گناخ آی و ایشیق !!
شب ،
تنهایی ،
مرا ربود.
بازی خاطراتم با هیچ ...
در باز شد ،
صفر بودم ،
سلام به صبح تکرار .
فروغ صبا