شاعران جوان انجمن ادبی صبا. تربت جام

                                لابه لای آبی حضور نگاهی

                                                                سرخ می کشم ؛

                               وقتی نقاشی ام را می نویسم

                                یک لحظه روی پل را ، نقش می زنم

                                                                تا سبزی ریشه دار حرفی

                                                                که رنگارنگ حضور بی رنگ چهره اش را

                                      پاشیده پاشیده

                                                                 رنگین کمان می بندد .

                                                                                                 « فروغ صبا »

هرچند این زمانه ...دلم تنگ است

امروز بی بهانه دلم تنگ است

         چشمت قرار بود بجوشد باز

باز ای شرابخانه دلم تنگ است

مجنون قصه های تو خود را کشت

یعنی که عاشقانه دلم تنگ است

من کوچه کوچه کوچه دلم تاریک.....

من خانه خانه خانه دلم تنگ ست

باران ترانه های لبم را شست

باران...لبم...ترانه.....دلم تنگ است

در من تمشک بوسه نمی روید

زخمی بزن جوانه!   دلم تنگ است

لبخند خاطرات مرا برگرد

برگرد کودکانه دلم تنگ است

دیروز یک نشانه ....دلم لرزید

امروز یک نشانه .....دلم تنگ است 

سر را به شانه های که بسپارم؟

آه ای کدام شانه ! دلم تنگ است

« گلچینی از بارونی های شاعر محترم ؛ جناب آقای حافظ ایمانی »

                                                                                            کو دلبری که دل ببرد دلبری کند؟

                                                                              کو سروری که سر ببرد سروری کند؟

                                                            ما دل سپرده ایم به لبخند مشرقی اش

                                                     کو چشم ساحرانه که جادوگری کند؟

                                                              آزاد باش مثل اناری که خوشه داد

                                                                            تا گندم از لبان تو جلوه گری کند

                                                                                      ...

                                                این واژه ها به حضرت آدم کمک نکرد

                                   شیطان دوباره رفت که حیله گری کند

                                                                                            حالا که سیب های نگاه تو می رسند

                                                                                 حوا شدم که پیش تو افسونگری کند

                               حالا که هفت خوان لبت را سیاوشم

                                                    حلاج کن مسیح! که عصیانگری کند

                                                                           حالا بهار می تپد از چشم های تو

                                                                                         حالا خدا کند که کمی دلبری کند

                                                                                   ...

                                                           دلبر ترین ترانه ی موعود ! نیستی!

                                                           این غصه رفت تا لبتان یاوری کند

                                                                 محسن صدری نیا ‌‌‍( م.خسرو )

                                                                                                           یاس پیچانده به مو مست همینطور برو

                                                                                                     سبد خنده کف دست همینطور برو

                                                                                           نردبان راه مسیحا به فراتر آنجاست

                                                                                آخر کوچه بن بست همینطور برو

                                                                  به خراشیدن انگشت به کوبیدن مشت

                                                         کوهها راهت اگر بست همینطور برو

                                             وهم تقدیر بدست ، هیچ به خاطر مرواد

                                   چشم دستان خدا هست همینطور برو

                          تا که آبستن غربت نشوی در خم راه

            یاد من هم به تو پیوست همینطور برو

                                                                 ایرج سامانی « یک جهنم شعر »

                                            تو

                                            قانون بر هم خوردن چشم هایم را

                                            می دانی

                                            و کوتاه ترین فاصله بین انگشتانت

                                            مجال آن می دهد

                                            که انگشت نما کنی

                                            اتفاق بر هم خوردن پنجره ...

                                                                                عصمت عصمتی « ع.سارا »

چهار شنبه سوری

خیلی ها بی صبرانه منتظر چهارشنبه هستند تا در شب آن چهارشنبه سوری راه بیندازند ولی چهار شنبه سوری ترقه بازی و استفاده از مواد منفجره و ایجاد سرو صدا و ترساندن مردم نیست. مطمئنم خیلی از برپاکننده ی چهارشنبه سوری هیچ اطلاعی از این جشن ندارند. در این شب ما نظاره گر ماشینهای پلیس و کماندوها در سطح شهر و در گیری آنها با افرادی که با ایجاد ترس, وحشت و مزاحمت برای مردم می خواهند این شب را برگزار کنند.    

                               مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
                                         از جاده سه‌شنبه شب قم شروع شد
                                                    آیینه خیره شد به من و من به‌ آیینه
                                                              آن قدر خیره شد که تبسم شروع شد
                                                   خورشید ذره‌بین به تماشای من گرفت
                                              آنگاه آتش از دل هیزم شروع شد
                                وقتی نسیم آه من از شیشه‌ها گذشت
                                              بی‌تابی مزارع گندم شروع شد
                                                    موج عذاب یا شب گرداب؟! هیچ یک
                                                          دریا دلش گرفت و تلاطم شروع شد
                                                  از فال دست خود چه بگویم که ماجرا
                                                 از ربنای رکعت دوم شروع شد
                                 در سجده توبه کردم و پایان گرفت کار
                                  تا گفتم السلام علیکم ... شروع شد

                                            « فاضل نظری »

                                                           دلم می گیرد

                                         اخمت را کمرنگ باش !

                                                                شبی هم نیست .

                                                                                   هنوز سیاه پوش

                                                                                                   کسی برایم سفید ؟

                                                                                                               نه !

                                              در جمعی سراسر ...

                                                                صبوری می کشم

                                                                      و ساکت را رعایت

                                                                                  شکستگی ام را مرهمی

                                                                                       شاید ...

                   نیم نگاه خلاصه می شوم

                              حتی ...

                                                      اینجا شبی نیست

                                                                         اخمت همچنان

                                                                              بی پروا چشمانم را نثارش .....

                                                                                      فروغ صبا

                                                                     در مسیر گناهم که گم می شوی

                                                                    خیس یک اشتباهم که گم می شوی

                                                                     رودی از گریه های غریبانه ام

                                                                    موج هذیان و آهم که گم می شوی

                                                                       تا سراب مه آلود فردا هنوز ...

                                                                     جرعه جرعه نگاهم که گم می شوی

                                                                     باورم کن رسیدم به تو بخت بد !

                                                                     بیخودی رو به راهم که گم می شوی

                                                                       تا دوباره تمام تو را گریه ام

                                                                    ای همیشه پناهم که گم می شوی .

                                                         آمنه اسکندری « شاعر الهام های آسمانی »

    شام غریبانی بود

            مثل همین شب ها  که سوختم

                   و خاکسترم را بادهای شام غریبان بر باد داد .... 

                                   از قاصدک بخوانید :

                                             پشت این ثانیه ها کوه به هم می ریزد

                                                         دخترت قافله را باز به هم می ریزد

                                                                  امشب انگار کناری که خرابه است ، ببین

                                                                      ماه ، در سایه ی خورشید به هم می ریزد ...